May 17 2010
એપ્રીલ માસની બેઠકનો અહેવાલ-પ્રવિણા કડકીયા અને શૈલા મુન્શા
છબી સૌજન્યઃ જયંત પટેલ અને વિનોદ પટેલ
એપ્રિલ ૨૪ અને શનીવારે ૪ વાગ્યે પ્રશાંતભાઇ અને શૈલાબેન મુન્શાનાં નૂતન નિવાસમાં સાહિત્ય સરિતાનાં ૩૫ સભ્યો સમયસર એકઠા થયા અને ડો ઈન્દુબેન શાહનાં મધુર અવાજમાં या कुन्देन्दु तुषार हार धवला થી શરુ થઇ.
શાંત અને સુંદર વાતાવરણને સાહિત્ય રસમાં તરબોળ કરવાનું કામ આજની બેઠક્ના યજમાન અને સાહિત્ય સર્જક અને ભાવક દંપતિ શૈલા અને પ્રશાંત મુન્શાનાં હાથમાં સોંપાયુ. “વૈશાખનાં વાયરા” વિષય હતો પણ દરેક્ને વિષય બહાર જવાની છુટ હતીજ. તેમણે તેમના બ્લોગ “વિચાર લહેરી” પર મુકેલ કાવ્યની બે કડી કહી.
વાસંતી વાયરાએ કીધું અડપલું
ને ખિલ્યો ગુલમહોર મારે અંગ
ભૂલી ને ભાનસાન હું તો વહેતી રહી
એ વાયરાની સંગ સંગ.
વિષયને અનુરુપ તેમણે તેમનુ કાવ્ય રજુ કર્યુ.
હૈયા મહી ઉદાસી, ને હોઠ મલકે
કદી ગરજતુ મન, અને હોઠ સિવાય
એમ પણ બને.
દિશાની કોઈ સુઝ નહિ, ને નીકળી પડે જણ
ખોવાય ભીડ મહી, અણજાણ રસ્તે
એમ પણ બને
ખાલી હતી જીંદગી, હમસફર વિણ
પુરાયો અવકાશ, ને રંગત જીંદગાની
એમ પણ બને
ગરજતા વાદળ ને વીજલીસોટા
નીતરતું આકાશ ભર વૈશાખે
વૈશાખ મા અષાઢ
એમ પણ બને.
શૈલા મુન્શા તા.૪/૩૦/૨૦૧૦
અને સાહિત્ય સરિતાની બેઠક શરુ કરવા માઈક રસેશ દલાલને (રસદીપ ) સોંપાયુ. પ્રશાંતભાઈ હસ્તા હસતા બોલ્યા કે ઓપનીંગ બેટ્સમેન જોરદાર હોવો જોઇએને..
રસેશભાઈએ તેમની આગવી છટામાં “છેલ્લે” ની વાતો કહી
રીપોર્ટસ તદ્દન નોર્મલ છે,આઈ એમ ઓલરાઈટ ,
એમ કહીને એકબીજાને છેતરવા,છેલ્લે તો આપણે બેજ હોઈશું.
સાથ જયારે છૂટી જશે,વિદાય ની ઘડી આવી જશે,
ત્યારે, એકબીજાને માફ કરવા,છેલ્લે તો આપણે બેજ હોઈશું
હેમાબેન પટેલ (વિચાર વિસ્તાર) માઇક આપતા શૈલા બહેને તેમની અધિક માસ પર લખાયેલી ટિપ્પણી વાંચી
પ્રગટ થયો એક માસ અધિક, બાર માસમા મળે ન સ્થાન.
શુભ કાર્ય વર્જીત , ન તેને માન, .લોકો કહે અશુભ.
નામ મળ્યુ મલમાસ, ચિંતીત માસ અધિક , સદા રહે દુખી.
શરણ ગયો શ્રી ક્રિશ્ન, લીધો પ્રભુએ શરણ.
હેમાબેન પટેલ પણ વિષયને ન્યાય આપે તેવું તેમનું ચિંતન લાવ્યા
બેઠી હતી હુ ભ્રમમા,સંભળાતા હતા શબ્દ કાનમા.
( હેજી ફાગણ આવ્યો ફાકડો કોઈ ફાગણ લો
એજી આંબાની મોરી મંજરી કોઈ ફાગણ લો.)
જાગીને જોઉ ત્યા આવ્યો ચૈતર.
(ચૈતર ચંપો મોરીયો ને મોરી આંબા ડાળ,
મઘમઘ મોર્યા મોગરા ને મે ગુથી ફુલની માળ.)
ત્યાતો દીધા દસ્તક દરવાજે, વૈશાખે.
વૈશાખના વાયરાની લહેર, તન મનમા પ્રસરી ગઈ.
વૈશાખનો વાયરો લહેરાય, મન નાચી ઉઠે.
વૈશાખની ધુપ ઉષ્મા ભરી, વૈશાખની છાવ લાગે મીઠી.
આંબા ડાળે પોપટ બોલે, બોલ મધુર મીઠા.
વળી કોયલ ગાયે, મીઠા ગાન.
વૈશાખની આ સાખ કેરી લાગે મીઠી.
કુદરતની આ ભેટ ફ્ળનો રાજા,
વૈશાખની યાદ કરાવે મીઠી.
લીલીછમ ધરતી, ધરતીએ લીલી ચાદર ઓઢી.
રંગ-બેરંગી પુષ્પો લાગે પ્યારા.
ફુલની સુગંધ મન મહેકી ઉઠે, જીવન લાગે મધ મીઠુ.
પતંગીયાની દોડાદોડી, લાગે નયનરમ્ય.
પતંગીયાની આ મસ્તી, આખને લાગે મીઠી.
ન તાઢ, ન તડકો, વૈશાખનો આ મહિનો.
ઉજાણી માણવાનો આ મહિનો,
સૌના દિલે આનંદ લાવે,ને કરે ભેગા.
વૈશાખના આ વધામણા લાગે પ્યારા,
વૈશાખના આ વધામણા લાગે મીઠા.
આનંદની વાત છે, આ અધિક વૈશાખ છે.
આવ્યો વૈશાખ, વધાવી લો એને સૌ.
{બ્રેકેટમા જે લાઈનો છે તે બહારથી લીધેલ છે.}
શૈલાબેને બહુ જ માન ભેર વિજયભાઇને (વિજયનું ચિંતન જગત) માઈક સોંપ્યું અને સાથે સાથે કહ્યું કે કદાચ સાહિત્ય સરિતામાં કોઇ એવો સભ્ય નહીં હોય જેમને વિજયભાઇએ પ્રોત્સાહન નહી આપ્યુ હોય. વિજયભાઇએ પ્રત્યેક્ના સ્નેહને વધાવતા કહ્યું રોલર કોસ્ટર ની સફર જેવી આ જિંદગી ને આજે આ મુક્તક થી વધાવું
જિંદગીની રાહ પર છે ઉતાર ચઢાવ ઘણા
માનો તો દરેક ઉતાર પર ચઢાવ છે ઘણા
દરેક ચઢાવો લાવે મનભાવન સુખો ઘણા
જે માણતા માણતા વહી જાયે ઉતાર બધા.
શૈલા બહેને ફતેહઅલીનોપરિચય આપતા તેમની વેબ પેજ ફતેહઅલી ચતુરની ડાયરી માંથી તેમન વિશે લખેલ અત્તર નું પુમડું કાઢ્યુ.
” હસો અને હસાવતા રહો
હસવું એજ જીવનનો અર્ક છે.
તેમણે માઈક હાથમાં લીધુ અને સૌનામોં સ્મિત વડે શોભવા માંડ્યા અને તેમની પધ્ધતીમાં અશોક ચક્રધરનું લાંબુ કવન કોઇ કાગળમાં જોયા વગર રજુ કર્યુ અને સૌના મનનું રંજન કર્યુ. હ્યુસ્ટન્માં થનારું સ્વર્ણીમ ગુજરાત ઉજવણી માટે સાહિત્ય સરિતાએ કમર કસીછે. જે નાટક ૧૫ મે ના રોજ ભજવ્યા પછી તેમની વેબ સાઈટ ઉપર સૌને વાંચવા અને જોવા મળશે.
હવે ડો ઇંદુબેન શાહને(ઇન્દુની શબ્દ સુધા) માઈક સોંપાયું અને તેમણે તેમના ઝાલાવાડી અને મુંબૈયા લઢણમાં સૌને વાર્તા કહી વૈશાખની એક બપોર 04 /24/2010
ગામડુ પણ ન કહી શકાય અને શહેર પણ ન કહી શકાય તેવુ ગામ. આજુબાજુના ગામડાઓના લોકો માટે હટાણુ કરવાનુ એક માત્ર સ્થળ એ ગામની લાંબી બજાર,જેમાં કરિયાણાની દુકાનો, કાપડની દુકાનો,સોના ચાંદીની દુકાનો, મોચીની દુકાન પણ ખરી ,અને વળી દુકાનોની મેડી પર બાપ દાદાનો ધીરધારનો ધંધો કરતા શેઠીયાઓની પેઢી પણ ખરી આમ એક જ બજાર ગામડાના લોકોની બધી જ જરુરિયાતો પુરી પાડે પેઢી પણ ખરી. આમ એક જ બજાર ગામડાના લોકોની બધી જરુરિયાતો પુરી પાડે આ બજાર સવારના ૯ થી ૧૨ ના સમય દરમ્યાન ધબકતી હોય જાતજાતના વાહનો રીક્ષા સાયકલો સ્કુટર ફટ્ફટિયા તો વળી ક્યાંક રડીખડી મોટરગાડી કે બળદગાડી પણ હોય,અને આ બધામાંથી મારગ કરતા પગપાળા હટાણુ કરવા નીકળેલ લોકો પણ ખરા
આવી ધબકતી બજારમાં બપોરના ૧૨ થી ૩ વચ્ચે સાવ સોપો એક ચકલુ પણ ના ફરકે. બધાજ દુકાનદારો દુકાનો બંધ કરી ઘેર જમવા જાય.
દલા શેઠનો દિકરાએ પણ ઘેર જવાની તૈયારી કરવા માંડી, ચોપડા બંધ કરતા બોલ્યો બાપુજી વાર છૅ! બાપુજી સમજી ગયા દિકરાને વહુના હાથ ની ગરમ રોટલી ને રસ ખાવની ઉતાવળ છૅ,બોલ્યા નટુ તુ તારે તારુ સ્કુટર લઇ જા હું રીક્ષા કરી તારી પાછળ જ આવ્યો, રોજ તો બાપુજી રીક્ષાના પૈસા બચાવવા નટુની પાછળ જ બેસી જતા.
નટુને તો એટલુ જ જોયતુ હતુ હજુ લગ્ન થયે ૧૫ દિવસ જ થયેલ , ઉષા બોટાદ આણુ વળવા ગયેલ ગઇ કાલે જ તેના ભાઇ સાથે પાછી આવેલ . પણ બાપુજી જો જો મોડુ ના કરતા મનુભાઇ તમારી વાટ જોતા બેઠા હસે, અરે બેટા તમે બેઉ સાળો બનેવી હાથ પગ ધોઇ પાટલે બેસતા થાવ ત્યાં જ હું આવ્યો .
નટુ પેઢીના દાદારા ઉતરે ત્યાં જ સામે તેમના ગામના દરબાર દાદરો ચડતા મળ્યા રામરામ દરબાર કેમ ખરા બપોરે આવવુ થયુ, શુંવાત કરુ નટુભાઇ ઘેરથી તો ટાઢા પોરનો નીકળો છું ,પણ ગામડાની બસના કાંઇ ઠેકાણા છે! ઉપરથી આવતા મોડી પડી અને અહી પુગતા પંક્ચર પડ્યું ,આ સરકાર ભાડા વધારે જાય વાહન તો જુના જ આપે એમાં બીચારા હાંકનારા હું કરે એમાંય આપણુ ઝાલાવાડ તો સાવકુ જુઓને નર્મદાનુ પાણી હજુ પોગ્યુ આપણા લગી !! આપણે તો હજુય મેહની વાટ જોવાની રઇ ,ડેમ છ્લકાય ને નહેરોમાં પાણી વહેતુ થાય ને ખેતરોમાં પુગે . બાપુએ અંતરની વરાળ કાઢી ને નટુએ પણ વિવેક પુરતો હોંકારો પુર્યો, હા બાપુ વાત તમારી હાવ હાચી ને દરબારને સારુ લગાડવા પુછ્યુ “બાપુ આપને ખાસ કામ હોય તો હું પાછો ફરુ?”
“ના ના ભાઇ તમતારે રોટલા ભેળા થાવ વહુ રાહ જોતા હશે .દરબારનો અને દલાશેઠનો સબંધ વર્ષો જુનો બે દિકરીઓના લગ્નનો ખર્ચો અને વહુના દાગીના લુગડાના ખર્ચા દલાશેઠ્ની પેઢીથી વ્યાજે ઉપાડેલ પૈસે જ પાર પાડેલ ,ઉપરથી ત્રણ વર્ષ કપાસના પાકમા નબળા ઉતર્યા એટલે દરબાર ખરેખરી ભીડમાં
નટુ તો રામરામ કરી દાદરા ઉતર્યો , ને દરબાર દાદરા ચઢ્યા,ચઢતા વેંત રામરામ કરી બોલ્યા શેઠ આજતો હિસાબ ચૂકતે કરવા આવ્યો છું ,શેઠ બોલ્યા આવો આવો બેસો આપણી ક્યા ના જ છે ચોપડા હ્જુ ખુલ્લા જ છે ,શેઠ તુ જાણે ને તારા ચોપડા આજે તો હિસાબ ચૂક્તે એટલે ચૂકતે શેઠને મનમાં અજુગતુ લાગ્યુ આજ દરબાર આમ કેમ બોલે છે!
તોય વાણિયાની મીઠાસથી બોલ્યા અરે બાપુ આ દલો શેઠ બેઠો છે ત્યાં લગી તમતમારે બે ફિકર પણ ચોપડા તો બોલે જ .શેઠ મારે તો કાળા અક્ષર ભેંસ બરાબર આજતો તારા ચોપડા બોલતા બંધ કરવા પડશે, નહિતર આજે બેઉ હારે બાથભીડી નાહી નાખીએ,
શેઠ કંઇ સમજવાનો પ્રયત્ન કરે ત્યાં તો દરબારે હાથમાં જાલેલ ડબ્બો શેઠ પર ઊંધો વાળ્યો ને લાઇટરની ચાંપ દાબી શેઠને બાથ ભીડી ને ઢસડ્યા દાદરા નીચે બજાર વચ્ચે સુમસામ બપોરે ભડકો જોઇ માથા પરનો સુરજ પણ ઝાંખો પડ્યો.
પોલિસ આવી પંચનામુ કરવા -પંચનામુ કોનુ કરે!? જ્યાં ચકલુય ફરકતુ ના હોય સામે દુકાનના ખૂણે ઝાડ નીચે બે લારી વાળાને વિશ્રામ કરતા જોયા પોલિસ તેના તરફ વળે છે ત્યાં તો એમબ્યુલન્સ પણ આવી પહોંચી અને પંચનામા વગર જ મ્રુત દેહો સરકારી ઈસ્પીતાલ ભેગા થયા. આ બાજુ ધીરે ધીરે બધી દુકાનો ખુલવા માંડી
અંદરોઅંદર ચર્ચા થવા લાગી કોઇ કહે બજારમાં હડતાલ પાડીયે તો કોઇ ડરપોક બોલ્યુ ના ના દરબાર સાથે વેર થાય? આપણને ના પોષાય, ત્યાં તો છાપાના ફેરિયાનો અવાજ સંભળયો વાંચો લોકવાણીની વધારાની પૂર્તિ, વાણિયા વેપારીને દરબારનુ ભરબપોરે બજાર વચ્ચે અગ્નિ સ્નાન.
હવે આમંત્રણ અપાયુ મનોકલ્પના રચયીતા ” મનુજ હ્યુસ્તોન્વી” ઉર્ફે મનોજ મહેતાને
આંખ મ્હારી ને હવે મેં શું નિહાળ્યું, જાણવું છે!
પ્રેમનાં આ વ્હેણમાં મેં શું ગુમાવ્યું, જાણવું છે!
જે રમકડાનાં થયા ટુકડા ઘણાં, ટૂટી જતાંમાં,
એ ફરી જોડી નવું કોણે બનાવ્યું, જાણવું છે!
ચાંદ ચાંદરણું લઈ આવે કદી આકાશમાં, પણ-
ધરતિ પર આ સ્વર્ગ કોણે અહિં ઉતાર્યું, જાણવું છે!
ચાલતા લથડી, ધરાશાયી થયો છું હું, છતાં પણ-
મુજ વજન કોણે ખભા પર લઇ ઉપાડ્યું, જાણવું છે!
કરગરીને નત મસ્તકે, જિંદગી માગી અમારી,
ને, પછી ડોકું, કયા કારણ ઉતાર્યું, જાણવું છે!
મોરના ટહુકા પૂકારે, રાહ જૂએ મારગ ધુળીયા,
વતનની ધૂળે, ઘણું યે કે’વડાવ્યું, જાણવું છે!
સાત સાગરમાં ‘મનુજ’ તરતા રહ્યા છો, તો પછી,કાં-
ઢાંકણીમાં જળ લઈ, ડૂબી બતાવ્યું, જાણવું છે!
શૈલાબહેને વિશ્વદીપભાઇની બાળફુલવાડી ને સાહિત્ય સરિતાની શાન તરીકે ઓળખાવી અને સાહિત્યનાં દરેકે દરેક પ્રકારોમાં ચાલતી તેમની કલમને તેમને સુંદર “નિવૃત્તીની પ્રવૃત્તિ” ગણાવી. એક લાખ વાચકોની સંખ્યા વટાવી ગયેલો તેમનો અન્ય બ્લોગ ફુલવાડી ને વધાવ્યો. તેમણે તેમની શાયરાના અદામાં વૈશાખી વાયરામા રજુ કર્યુ.
વ્હાલા,આવો બેસી , હિડોળે હિચકીએ,
ગીત મીઠા ગાઈ એ, વૈશાખી વાયરે.
વ્હાલી,જીવનમાં મીઠી પ્યારી તું કોયલ,
કોઈ મધુરી વાતકર, વૈશાખી વાયરે.
વ્હાલા, મેળામાં મળી, તારી માયા મુને લાગી,
રાત-દીન ભુલી હું, વૈશાખી વાયરે.
વ્હાલી,રૂપની રાણી, તારા માથામાં ફૂલ,
હોશ ખોઈ બેઠો હું, વૈશાખી વાયરે.
વ્હાલા તારી પાઘડીના વળમાં હું વણાઈ ગઈ,
ગંગાની જેમ સમાઈ ગઈ હું,વૈશાખી વાયરે.
વ્હાલી,ખેડતા ખેતરમાં,મબલક પાક થઈ ઉગી,
ઉજવતો ઉત્સવ હું, વૈશાખી વાયરે.
વ્હાલા,મારા સરોવરને કાંઠે, કમળ થઈ ખિલ્યા,
ઘેલી બની નાચી હું,વૈશાખી વાયરે..
વ્હાલી,આ ‘દીપ’ પ્રકટે છે, એની ‘રેખા’ છે તું,
એકમેકને સાથ દેતા,વૈશાખી વાયરે
” આવો તોય સારું, ન આવો તોય સારું , તમારું સ્મરણ છે તમારાથી પ્યારું..” નહીં સુંદર રીતે ગાઇને સૌને રસ તરબોળ કર્યા.
શૈલાબહેને હવે કો ઓર્ડીનેટર પ્રવિણાબેન કડકીયાને આમંત્રણ આપ્યુ. (મન,માનસ અને મનન)
અને તેમના વિશે માહીતિ આપતા બોલ્યા પ્રવિણાબહેન એક પ્રતિભાશાળી કવિયત્રી અને રેડીયો એનાઉન્સર છે.તેમની વેબ સાઈટ (મન, માનસ અને માનવી) ઉપર “એક ડગ ધરા” પર નામે નવલકથા અને યોગ ઉપર પ્રશિક્ષણ આપે છે. તેમણે તેમન પુસ્તક “અંતરનો અવાજ” માંથી આ કવિતા રજુ કરી.
તું ક્યાં નથી
જ્યાં જ્યાં નજર હું ઠેરવું બસ તારી ભવ્યતા દેખું
તું ક્યાં નથી તું ક્યાં નથી એ જાણવાને હું મથું
સૃષ્ટિના કણ કણમા તારું અસ્તિત્વ છાઈ રહ્યું
પાનમા ફળ ફૂલમા કુદરત બની વ્યાપી રહ્યું
સિંધુમા બિંદુ બની તું આભને પામવા મથી રહ્યું
મસ્તી પૂર્વક મજા માંહી પ્રચંડ રૂપે રમી રહ્યું
ઉન્નત મસ્તકે પર્વત રૂપે સ્થિર થઈ ઉભો રહ્યો
ઉર્ધ્વગામી થઈ જીવનમા હાથ હલાવી કહી રહ્યો
શક્તિ તારી અણકલ્પ્યને અમાપ રૂપે પ્રવર્તતી
અકળ તું અણમોલ તું અજોડ તું અવિનાશી તું
તું ક્યાં નથી તું ક્યાં નથી એ જાણવાને હું મથું
શૈલબેને હવે નાના કાવ્યો અને સચોટ કાવ્યો લખતા અને સમગ્ર વિશ્વનાં નાના મોટા માસિકોમાં
જેમની કૃતી છપાતી તેવા મુ ધીરુભાઇ શાહને આમંત્રણ આપ્યુ.
અજાણ્યુ લાગતુ નથી
એક અજાણી યુવતી
એક અજાણ્યા યુવક સાથે
લગ્નનાં ચાર ફેરા ફરે છે
અને માબાપનું ઘર મૂકીને
સગાં-સબંધીઓને ત્યજીને
એક અજાણ્યા ઘરમાં આવે છે
છતાં એ અજાણ્યું ઘર
તેને અજાણ્યું લાગતું નથી.
વાસણ ખાલી રાખજો
તમારું વાસણ ખાલી રાખજો
તમારું વાસણ ખાલી હશે તો
પ્રભુ બીજાને આપવા
તેમાં કંઈક ભરશે
પાછુ ખાલી કરશો તો
પ્રભુ તે ફરીથી ભરશે
પરંતુ મોહ માયા અને લોભને કારણે
તમે તમારુ વાસણ ભરેલું રાખશો તો
પ્રભુ તે વાસણ ક્યાંથી ભરશે?
હવે વારો હતો સાહિત્ય સરિતાના સદાબહાર અભિનેતા અને એસોસીયેટ કો ઓર્ડીનેટર શ્રી અશોક પટેલનો
અશોકભાઇ આમ તો શીઘ્ર કવિ અને ચલુ મહેફીલે તેમને કશું ક સુઝે અને ચબરખીમાં ટપકાવી લે
તે આ સમયે ગંભીર વાત લાવ્યા..
મા બાપ જિંદગીમાં બે વાર રડે
એકતો જ્યારે કન્યા વિદાયે જ્યારે દિકરી સાસરે જાય ત્યારે
અને બીજી વાર જ્યારે દિકરો ઘડપણે તરછોડે ત્યારે..
ક્લીયર લેક ના ઓલ રાઉંડર કલાકાર શ્રી નીખીલ મહેતાએ નરસીંહ મહેતાનું “જ્ઞાન યોગ” કાવ્ય ગાયુ
જાગીને જોઉં તો જગત દીસે નહીં, ઊંઘમાં અટ્પટા ભાસ ભાસે
ચિત્તમાં ચૈતન્ય વિલાસ તદરુપ છે, બ્રહ્મ લટકાં કરે બ્રહ્મ પાસે.
હવે આમંત્રણ અપાયુ પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ્ને..( પ્રદીપકુમારની કલમે) અપેક્ષા પ્રમાણે તેમણે વિનયપુર્વક ઈજન પાછુ ઠેલ્યું અને વિજયભાઇએ તેમની બે સિધ્ધિઓથી બેઠક્ને વાકેફ કર્યા. અને કહ્યું હ્યુસ્ટન ના આ કવિ ઉપર મા સરસ્વતી રીઝેલી છે અને બે વર્ષ પહેલા શરુ કરેલા તેમના બ્લોગ પ્રદીપની કલમે ઉપર ૧૦૦૦ પોસ્ટ મુકી અને બીજી સિધ્ધિ છે તેમનું વર્ષો જુનું સ્વપ્ન -ભક્તિ કાવ્ય સંગ્રહ “દીપનાં અંધારે” થી આ ૧૫ મી મે એ બહાર પડશે. ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાના સૌ મિત્રોએ તેમને વધાવ્યા.
તેમનુ તાજુ લખાયેલ
ગુજરાતી સાહિત્ય સરીતા,હ્યુસ્ટનને આદર મળવાના દસ સોપાન.
ગુજરાતી ભાષાને જગતમાં ઉત્તમ રાખવાનો સંયુક્ત પ્રયત્ન છે.
જરૂર જણાય ત્યાં એક્ત્રીત થઇને ભાષાનો આનંદ માણવાનો અથાગ પ્રયત્ન કરતા રહેવું.
રાખી ભાષા પ્રેમ જગતમાં ગુજરાતી હોવાનું અને ગુજરાતી ભાષાના ચાહક થઇ ઉત્તમ રીતે આવકારવાની ટેવ રાખનારનુ સન્માન કરવું.
તીરની જેમ એક જ નિશાન છે કે ગુજરાતી ભાષાને જગતમાં ઉત્તમ સ્થાન આપવું.
સાચો પ્રેમ અને સહવાસ મેળવી ગુજરાતનુ ગૌરવ વધારવું.
હિમાલય પર્વત અને સમુદ્રની વચ્ચે ગુજરાતી ભાષાને જ વહેવડાવી અને તેનો આનંદ અનુભવવો.
ત્યજી દેવા મોહમાયા ને અભિમાન,ફક્ત પ્રયત્ન કરવો કે હું ગુજરાતી ને મારી ભાષા
ગુજરાતી જેનું મને ગૌરવ છે.
સહનશક્તિ અને નિખાલસતા હંમેશાં સાથે રાખતાં મોહમાયા ભાગી જાય તેવો પ્રયત્ન.
રીધ્ધી સિધ્ધી દેવની જ્યાં કૃપા હોય ત્યાં સદા ગુજરાતી હોય તેવી પવિત્ર ભાવના.
તાલીઓના ગડગડાટમાં જે આનંદ છે તેજ આનંદ ગુજરાતી ભાષા અને ગુજરાતી રહેવામાં છે.
જયંતભાઈ હંમેશ હસતા બધાના ફોટા પાડે અને હજુ આપણે ઘરે પહોંચ્યા પણ ન હોઈએ ત્યાંતો ઈમેઈલમા આપણને સહુને મળી પણ જાય. આપણે ખુલ્લા દિલે કવિતાની, લેખની યા ગઝલની પ્રશંશા કરીએ છીએ તો જયભાઇની પણ વિના સંકોચે કરીશું. ફોટોગ્રાફીનું કામ કરતા જય પટેલ ગુજરાતી સંગીત અને સાહિત્યના શોખીન છે. સમયની અનુકુળતા હોય તો મારે એક મને ગમતી ગઝલ કહેવી છે ની વાત કરતા શૈલાબહેને તેમને માઈક આપ્યુ.
સપનામાં મારા આવ્યા એ તમારી ભૂલ હતી
પ્રેમમાં તમારા હું પડી ગયો હું એ મારી ભુલ હતી.
આવ્યા હતા તમે તો પલ બે પલ માટે જ
જિંદગી ભરનો સાથ માની બેઠો તે મારી ભુલ હતી
બેઠક્નો દોર અંતિમો તરફ વળી રહ્યો હતો ત્યારે રસિક મેઘાણી તેમના વેદના મઢી ગઝ્લોનાં સંગ્રહ “શુષ્કભીની આંખેમાંથી વિધ વિવિધ ગઝલોનું રસ્પાન કરાવ્યું
મોજા સાગર ને એક પરપોટો, જિંદગી એટલી જણાઇ છે
રાખ થૈને પડેલા મુજ દિલમાં, આશ ચિનગારી પણ દબાઇ છે
અને તે ગઝલ સંગ્રહનો મૂળ શેર.
વિદેશની સૂની સૂની સડકે અમે તો ભુલા પડી ગયા પણ
પછીતથી ક્યાંક ડૂસકા છલકે હજી સુધી ભીની ભીની આંખો
નવાં નગરને નવા નિવાસી, અમે કદી જ્યાં હતા પ્રવાસી.
નવાં ઉમંગો , છતાય આજે, હજી સુધી ભીની ભીની આંખો
પ્રશાંત મુન્શા સારા વાચક અને ભાવક છે અને આજે તેઓ તેમની વાતમાં કવિ મુકેશ જોશીને લાવ્યા
સુખની આખી અનુક્રમણિકા
અંદર દુ:ખના પ્રકરણ
તમે જિંદગી વાંચી છે ?
વાંચો તો પડશે સમજણ
પૂંઠાં વચ્ચે પાનાં બાંધ્યાં, જેમ ડચૂરા બાઝે
આંસુના ચશ્માં પહેરીને, પાનેપાનાં વાંચે
પથ્થરના વરસાદ વચાળે,
કેમ બચાવો દર્પણ… તમે જિંદગી…
હશે કોઈ પ્રકરણ એવું કે ખરે વાંચવાલાયક
તમે ફેરવો પાનાંને, એ પુસ્તકમાંથી ગાયબ
ફાટેલાં પાનાંનાં જેવાં
ફાટી જાતાં સગપણ…. તમે જિંદગી….
આ લેખક પણ કેવો, એને દાદ આપવી પડશે
લખે કિતાબો લાખો, પણ ના નામ છપાવે કશે
હશે કદાચિત લેખકજીને
પીડા નામે વળગણ…. તમે જિંદગી…..
તેમની બીજી વાત હતી માણસ મોબાઇલ થઇ ગયો જે જાણીતી કતિની સૌ એ દાદા આપી.
હવે સમય હતો ગુજરાતી સમાજના ભૂતપૂર્વ પ્રમુખ અને ચિત્રકાર વિનોદ પટેલનો અને તેમના ચિત્ર સમજણનો અને ટેલેંટ હાઉસની સ્પર્ધામાં તેમના વિશ્વ વિજયનો. તેમણે તેમના ચિત્ર વિશે વિગતે માહીતિ આપી સૌએ તેમના વિજયને તાળીઓથી વધાવ્યો.
દીલીપ કપાસી અને મીના કપાસી નવોદિત સભ્ય તરીકે આવ્યા અને સાહિત્ય સરિતામાં ઘણુ નવતર માતૃભાષાનાં સંવર્ધન માટેનુ બળ લાવ્યા.
ચારુબેન અને નીતિનભાઇ વ્યાસે બે હળવા જોક કહી સૌને હસાવ્યા અને હબિબ વલી મહમ્મદની ૧૩ ગઝલોની સીડી મિત્રોમાં વહેંચી.
અમદાવાદનાં લલિતભાઇ શાહનાં સુચનથી મળેલ ગુજરાતી ગીતોની ગઝલોની સીડી અને ડીવીડી “સરપ્રાઈઝ” દરેક સભ્યને મળશે અને તે તૈયાર કરી રહ્યા છે વિશ્વદીપભાઇ અને નીખીલભાઇ. તેના સ્ટીકરો મળશે એટલે દરેક સભ્ય્ભાઇઓને વહેમ્ચવા મલશે.
છેલ્લે મીટીંગનું સમાપન પ્રશાંતભાઇ અને શૈલાબહેન નાં હાથનું રસ રોટલીનું જમણ વાગોળતા સૌ છુટા પડ્યા ત્યારે એક વાત સ્પષ્ટ થૈ ગઈ હતી કે ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાનું અને સૌ સભ્યોનું સાહિત્ય પ્રીતી અને માતભાષા વાઅલ્નું પ્રમાન ઉઅર હઢ્યુ છે અને તે આનંદ અને ગર્વની વાત છે.
જે સભ્યો કોઇ કારણે હાજર નહોંતા તેમની કૃતિ અત્રે સમાવી છે
જાગૃતિ સરયુ પરીખ
painting by Dilip Parikh
જાગૃતિ
અતિતના ઓળા ના ઓસરે, ઓ સતગુરૂ
અતિતના ઓળા ના ઓસરે……
એની એ પગલીને પગથારે પગથારે
વર્તમાન વેરાતુ જાયે, હું કેમ કરું?
સારો સંસાર આપકર્મોની ઈંટ પર
સર્જાતો બંધાતો યાદોની પીઠ પર
વિવેકી વાડ કેમ બાંધુ, હું કેમ કરું?
કરમાતા ફૂલ લઈ આવી હું છાબમાં
નવરંગી કુસુમોના મઘમઘતા બાગમાં
સૃષ્ટિની સોડમ ના જાણુ, હું કેમ કરું?
શમણું હું સમજુ જ્યમ રાત્રીનુ સ્વપ્ન છેક
જાગુ, તો જાણુ આ સપનુ સંસાર એક
પરમ શાંતિ નિત્યાનંદ પામું
પરમ શાંતિ નિત્યાનંદ પામું
તડકો દેવિકા ધ્રુવ
તડકો વીંટીને અંગ બેઠા’તા સંગસંગ,
હૂંફાળા હાથ લઇ હાથમાં,
આભના તે વાદળને આવી ગઇ ઇર્ષા,
સૂરજને ઢાંક્યો લઇ બાથમાં.
આદરી રમત કેવી પકડાપકડીની,
જાણે ઇશારે સમજીને સાનમાં,
સરતો ને તરતો એ દરશન દઇ દે,
દૂર કેમે ના જાય પેલાં વાદળા.
વ્હારે આવ્યો વા અડકીને આંગણે,
વેગે ફૂંકાયો પાનપાનમાં,
ચાલ્યું ના બળ તેથી બની મજબૂર,
ધીરે ધીરે વિખરાયા વરસાદમા.
ઝરમરતી ઝીલની મસ્તીને માણતા,
ગૂંથાયા સ્નેહભરી સાંજમાં,
ભીની ભીની ક્ષણોને વીણી પકડીને,
પછી વાગોળી જૂની વાતવાતમાં.
તડકો વીંટીને અંગ બેઠા’તા ઉંબરે,
ભીંજાયા કુદરતના રાગમાં.
wov….wonderful…I really missed it..
Shailaben-Prashantbhai,congrats for great work…
બહુ જ સરસ. આટલો વિગતવાર અહેવાલ પહેલી વાર વાંચવામા આવ્યો. ખરેખર સુંદર અને બધા મિત્રોને મોકલવા જેવો અહેવાલ છે.
શૈલા- પ્રશાન્ત.
good meeting.enjoyed it.
Pappa & Mummy, congrats for great work…We can see you have enjoyed a lot.
Marvellously detailed presentation of meeting report !
Very inspiring ! Made me miss u all.
Looking forward to meeting you in the next one !